Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
KELEBEK OLUP ŞİMDİLİK EVDEN UÇAN OĞLUN İÇİN OLSUN BU ESER TEBRİK EDİYORUM.GÜZEL OLMUŞ
Üç günlük biçilen ömür
Ama ben
Gene de uçmak istiyorum
Herkese sevgiyle dokunup
Kaçmak… İstiyorum
Karşılıksız ve de kaygısız
Kanatlarımda bin bir renkle
Huzur dağıtmak
Duygu yüklü dizelerinizi yürekten kutlarım...
Saygılarımla.
KELEBEK OLMAK
Küçük bir kelebek olup
Uçmak istiyorum bir an
Güzelliğim dillere destan
Huzur vereceğim masumlara konup
Biliyorum
Üç günlük biçilen ömür
Ama ben
Gene de uçmak istiyorum
Herkese sevgiyle dokunup
Kaçmak… İstiyorum
Karşılıksız ve de kaygısız
Kanatlarımda bin bir renkle
Huzur dağıtmak
Geçmişe takılmadan
Geleceğe dalmadan
Üç günlük ömür
Sadece güzelliğe yer var
Küsmeden kırılmadan
Kimseye darılmadan
Coşkuyla sevgi dağıtan
Rengârenk bir kelebek
Üç günlük ömür
Neler sığar
Kim bilir….kim bilecek….
Sevgiyle gidip sevgiyle gelecek
Nuray ülker
Nuray Ülker
NURAY HANIM ;
BİR KELEBEĞİN GÖZLERİNDEN HAYATA VE SEVGİMİZE PIRIL PIRIL BAKAN DUYGU YÜKLÜ ÇALIŞMANIZI BEĞENEREK OKUDUM..
KUTLARIM SAYGIN KALEMİNİZİ VE YÜREĞİNİZİ.... AKÇAYDAN SELAM VE SAYGILARIMI YOLLUYORUM....SEVGİYLE VE ŞİİRLE KALIN..İBRAHİM YILMAZ.
Güzel yürekli Bacım; selam sana....Sevgi dolu yüreğine....
''Sevgi olmasa hiç büyür mü bebek?
Sevgiden başka şey bilmez kelebek.''.......Şehri Karakaya
Ömrün uzun olsun........100+ANT
Sadece güzelliğe yer var
Küsmeden kırılmadan
Kimseye darılmadan
Coşkuyla sevgi dağıtan
Rengârenk bir kelebek
Üç günlük ömür
Neler sığar
Kim bilir….kim bilecek….
Sevgiyle gidip sevgiyle gelecek
elinize ve yüreğinize sağlık,
selam ve dua ile...
Hanımefendi
İçten, duygulu, sevgi dolu bir şiirdi. Çok sevdim. Kutlarım ALKIŞLARLA gönülden. Tam puan gönül bahçemden.
Küsmeden kırılmadan
Kimseye darılmadan
Coşkuyla sevgi dağıtan
Rengârenk bir kelebek
Üç günlük ömür
Neler sığar
Kim bilir….kim bilecek….
Sevgiyle gidip sevgiyle gelecek
Tebessüm kokulu bitimsiz saygılarımla...
_____________Âlimoğlu__________
SEVGİNİZ DAİM OLSUN NURAY HANIM.TAM PUANLA SELAM VE DUA.
Rengârenk bir kelebek
Üç günlük ömür
Neler sığar
Kim bilir….kim bilecek….
Sevgiyle gidip sevgiyle gelecek
Ne kadar güzel bir şiir, kutlarım; bazen, insan kendini beyaz kelebeğin kanadında görebilmeli, ömür kısacık da olsa, yaşam güzeldir; geriye tatlı bir seda bırakılırsa ardımızdan gülümseyen biri olacaktır... 10 puan... Antolojime... Sevgiyle...
Nuray hanım...
Şiirde bakış acısı çok güzel...
İfadeler hoşluk ve mutluluk vermekte yüreklere....
Saygıyla
GÖREVİNİ YAPMANIN HAZZI ÖMÜR ÜÇ GÜN DE OLSA İNSANA YETER.GÜZEL BİR ÇALIŞMA SELAM VE SAYGILARIMLA
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta