Kelebek Kanatlarına Yüklüyorum Aşkı

Mahşeri kalabalıklara
Issız yalnızlıklar düşürüyorum
Bak kuştüyü yataklarda
Ölüm seferleri
Ağızlarda bir köpek ısırığı
Tut ki deliyim ben
Bir adamı boğazlıyorum
Gökyüzünde nara sesleri
İçimde depreşiyor ayna yüzler
Aksediyor kalbime gönül yaram
Koyduğum gibi durmuyor zaman
Bir günüm diğer günüme uymuyor
Kuşlar uçuruyorum kalbimden
Bir kız gelip saçlarıma konuyor
Al yanaklı bebeler
Varlığıma lanetler okuyor
Oysa uzatsam elimi dokunacağım
Suyun berraklığına düşmüş ay’ı
Yanıma alarak yıldızları
Nedense hep itekliyor gözlerim geceyi
Uysal bir yara
Kanamamak için içimde
Yemin ediyor boşluğun boşluğuna
Sen diye içimden bir ses
Aşkın ve gecenin varlığına sıkışmış adam
Tut ki mecnunsun, tut ki Ferhat, Kerem
Hangi çöle düştün
Hangi dağı deldin
Aşk narına ne zaman yandın
Ağlamakların yaklaşmak içinse aşka
Unutma aşk yaklaştıkça azalır
Mecnun Leyla ya, Ferhat Şirin’e
Kerem Aslıya uzak kalır
Tut ki bir deliyim ben
Kelebek kanatlarına yüklüyorum aşkı
Aşk diyorum, kalabalıklarda ki yalnızlığım
Mecnun nefesli sevdam
Çöldeyim, dağları delmekteyim, yanmaktayım
Aşka yanmış, aşkına kanmış bir divaneyim
Tut ki ölmüşüm
Mezarıma aşk gülleri serpilmiş
Adını anmışım binlerce dilimde
Mezarlar açılmış adını anınca
Tut ki ben deliyim
Tut ki aşkı bulmuşum