kelebek Kalbi Şiiri - Özgür Çelik

bir ırmak düşlüyorum
küçük bir kelebek kalbinde
kupkuru bir lale yaprağı
can veriyor ellerimde

ben seyirci kalırken her şeye
bir gök gürültüsü
alıp savuruyor seni bilinmez bir yerlere
takılıp kaldım hep
ardın sıra koşmak istesem de

göğsümü çatlatırken atların nefesi
soluğum kara zift, safra
adını mırıldandığımda
küçücük bir gül filizleniyor
dudağımın çatlaklarında

ırmakları aşırıyorum
kelebeğin kanatlarından
bir ilmeğin düğümü oturuyor boğazıma
kuş sesleri işitiyorum
salınırken ayaklarım boşlukta

çakıl taşları dökülüyor ceplerimden
denizlere atacaktım
ıslanacaktım sırılsıklam
avuçlarına koyacaktım sıcacık içini ısıtan

ne vakit bahar düşse toprağa
yalnız ırmaklar söylüyor
sana yazılan şarkıları
kuşlar hep suskun bakıyor yüzüme
kelebekler yalnız düşlerimde
hep ıslak kanatlarıyla dokunup geçiyor içime...