Kelebek Gibi Şiiri - Kırıkhanlı Yusuf Çolak

'''''''' KELEBEK GİBİ '''''
Hiç istemedim, kırılmayı vede üźülmeyi
Sanki allahım bana verdi bütün çileyi
En çok yedim darbeyi en yakın sevdiklerimden
Vurdular yıktılar her, kalkmaya çalıştığımda, bir daha vurdular.

Acımadılar, kırdılar kalbimi
Bıktırdılar beni yaşamdan, hayattan tiksindirdiler.
Gülmeyi de, unuttum sevmeyi de unuttum.
Sevdiklerimde beni terk ettiler birer birer.

Kaderime ağladım , gençliğime
yandım hergün
Bir mum misali, Yandıkça eridim ufaldım
Yaşamdan bıktım bu menfat çıkar dünyasından.

Bazen kör oldum bazende duymamak için sağır.
Nefret ettirdiler hayattan ister kız istersen bağır
İster yırt kendini parçala yok ol kimin umrunda.

Yapacak tek bir şey var hayatta akıllı olup güçlü olacaksın.
Yıkıkmayacaksın bir surlu sağlam kale gibi
Dökülmeyeceksin son baharda Solan yaprak gibi.
Dik duracaksın sağlam olacaksın yenilmeyeceksin.

Vede birine değerinden fazla değer vermeyeceksin.
Verirsen hak etmediği değeri seni yener seni harcar
Yok olursun bitersin kendi ekseninde döner durursun
Kimseler görmez duymazlar seni yok olursun.
Kalırsın tek başına
Dalı kanatları kırılmış bir kelebek gibi.

Yusuf çolak
1 Nisan 2024