Kelebek Etkisi Şiiri - Necdet Arslan

Bazen ulaşılmaz özlemim oluyorsun
İşte o an ruhumda
Dirilişler ve yok oluşlar hesapsızca vuruşurken.
Yıldızlar sönüyor birer birer,ay dörde bölünüyor
Sen olmayınca kesintisiz süren bir ürkü
Bir yalnızlık yangısı derinden derine ve hırçın
Susturulmuş bir çığlığın göz pınarlarından
Boşalan sağanaklar kuruyor ansızın

Gürül gürül akan ırmakların aniden kaybolması gibi bir şey
Kapkara gölgelerin şiirimdeki nesneyi boyaması ya da
Sularla cilveleşen ay ışığının küsmesi gibi örneğin…
Adım adım takipsizlik mi desem bilmem ki..
Geçmiş zaman düşlerinin yetmediği
Derin bir yalnızlık kalıyor geriye
Ne ses ne koku ne renk
Her şey hükümsüz her şey yanılgı
Senin salınarak gezinemediğin ülkemde
Yıllar tükenir aylar kaybolur mevsimler değişir
Küller savrulur günlerime.
.
Hep böyle midir kısacık ayrılıklar
Kim söyletir tüm şarkıları bülbüllere
Kim tutuşturur gülleri ellerime
Kim boyar evrenimi cam göbeğine…
Söyler misin senden özge
Kim söyler
Kim tutuşturur
kim boyar
Kim… kim?

Anmamak mümkün müdür adını
Dikey girmek boz bulanık saatlerin içine
Ve kaybolmak belirsiz yörüngelerde
Hiçbir şey olmamış gibi
Duygusuzluğa terk etmek her şeyi

Hayır hayır..
Bu son tedirginliği olsun kalbimin
Son kez kaybedişim
Son kez yenilişim ve tükenişim

Biliyorum ki geldiğin zaman
Sevinçlerim bir sarmaşık gibi boy verecek
Bir duyumsayış,bir ruh ayaklanması ki sorma gitsin
Gizemli dokunuşlarla, anlamlı bakışlarla
Yayılacak dalga dalga
Damarlarımda dolaşacak sevginin sesi
Bir ses ki tansığı kalbimin
Özüme dolan kelebek etkisi