Kelebek Etkisi Şiiri - Fırat Kayımtu

Bir kuş, yüreği nasıl da atıyor.
Bir nehir, akıyor deli gibi.
Gece yıldızlarını döküyor.
Aşk dediğin bir bıçak,
derinlerde kanatan,
umutları kör eden.
Gün,geceye kavuştukça kayboluyor.
Denizin, sahile her gelişi,
alıp götürdüğü kum tanesi benliği,
giden sevgiliye ait.
Aşk dediğin kelebeğin kanatlarında
her çırpışında değişen.
Zamana yenik zincirlenmiş zihinler,
her dönüşe bir duvar.
Esaret,özgürlüğe haset.
Bir rüzgar,
her şeyi yıkan sözlere ait.
Yoksun yüreklerde ki bildik lanetlerden uzak.
Alıştığın onca bedene arkanı dönmek zor.
Umutsuz gözler, özlemine rağmen yalan.
Atılan bir adım ömre bedel.
Sana olan yanılgım,aşka dair.
Öyle savaşlardan çıkmış yorgun savaşçı,
güvensiz kalmış gücüne rağmen.
Belki çoktan unutulmuş saramış bir yaprak,
ezip geçtiğin,yürüdüğün yollarda.
Gizemli bir mağara, kayboluşa rağmen karşı koyamadığın.
Hiç yazılmamış sözler dökülmüş sayfalara,
anlamsız...
Ruh gündüz düşlerinde kaybolmuş,söz dinlemez
Duruşun,bembeyaz karlı dağlar.
İçimde bir umut tüketemediğim, onca eziyete rağmen.
Kara delik gözlerin,içinde yitirdiğim aşkım.
Yüz yüze gelsek kalbimizden neler dökülecek
Bu sefer çok farklı acısından belli.
Dokunuyor hergün donuk duruşlarına.
Aşk, kelebek etkisine mahkum..