Kelebekli Karalamalar Şiiri - Emre Gaviyel

kaç binince kez yürüyorumdur
şu sokaktan,
ve kaç bininci kez sen varsındır aklımda.
kaç binince kez titriyordur bacaklarım
idrak ve idrardan.

ben,
ihtiyar amcalara selam veren efendi,
ben,
gölgeleri erotik manzarala tercih eden filozof,
ben,
suyun şavkında sinemayı bulmuş mucit,
ben,
mahalle ablalarının dilindeki bıçkın çocuk.

fakirliğim, modacı entellerin
stilistik duruşudur.
ceketim,
dost satan torunların dede yadigarı.
ben yaptım!
ben vurdum, kırdım ve içimi dışıma döktüm
sanan sansar mendeburlar,
bilmezler kaç gece yalvardım yıldızların
kertenkele bakışlarına.
bilinmez kaç hece,
ve masallardan çalıntı kaç peçe sarıldı dillerime.

karaladım övgülerimi ve
kalbimde bağlanmış nasırlarla konuştum.
zerrelerimden işittim ki,
''yumuşuyorlarmış''
sordum nedir hikmeti,
alışmıştık katılaşmışlığınıza.
dualar kabl olmuş,
tabanlarım değmiyormuş o sivri taşlı yollara.

teşekkür, elhamdulillah, baruch haşem!