Kelebek camından sızan tuhaf prömiyer

giyotinle idamımdır, gülüşündeki esrik hüzün
intiharın eşiğine gelmiş eşikte durmuş harflerinde
kronikleşen
çocukluktan kalma eski bir yaranın yeniden
canlanması gibi gözlerin
ve bakışın onlar ki
bir nehrin tüm denizlere isyan edip ters akması gibiydi
ayrı eve çıkmak isteyen kelimeleri düzüyorum yanyana
özgürlüğün yalnızlıkta gizli olduğu düşüncesi
yalın ayak koştuğum sokakaralarında alabildiğine yalınlaşırken
(kar)maşık imgelerin imleç gibi yol göstericilği pusulam oluyor
bir sokak çocuğunun neden bir sokak ardında öldürüldüğünün
cevapsız soruları dolaşıyor bakışlarında
büyümesin gözbebeklerin
bir sokağın piç karanlığında
cinayete kurban gitmesin
gözlerindeki çocuk masumiyeti
sokaklar çocuk doğurmaz demiştik
doğuran annelerin çocuklarını
sokaklara evlatlık vermesi
neresinden bakarsan bak
ancak genel(evde) doğan bir çocuğun
babası belli olmayan karanlıklara
adım atması gibiydi
şimdi siki çarşafa dolanmış adamların
girdikleri her vajinada çarşaf üzerinde bıraktıkları
kan lekesidir ancak o çocuklar
ve ortaçağın karanlığına sürüklenirken
ülkemin bakir ve bakire sokakları
sen kelimelerimin arasına tüm (giz)lerinle
(giz)lice sızıyorsun
sessizce odamın kelebek camından
giren bir sokak çocuğu gibi
sokaklar çocuk doğurmaz
ancak düşük yapar bilesin

via vigilandum