Kelebek Şiiri - Dağlar Özügüç

Ben uçmayı bir kelebekten öğrendim
Tuttu çıkardı beni göğün göğsüne
Kesti ayaklarımı yerden boşluğa bıraktı
Ferasetle çırpınarak nasıl uçulacağını öğretti
Başı dik bir o kadar da güzel bir kelebek
Alçak gönüllü ve de müthiş sevecen
Tevazuyu ben ona çok yakıştırdım
Kanatlarında esen rüzgarları buldum
Taşıdı nazik kanatlarına yapışan
Binbir çiçeğin kokusunu aleme
Yağmurları kelebeğin gözlerinde gördüm
Kısacık ömürde bir damlacık suyun izini sürdüm
Yolun sonunda aşkın hazin göz yaşlarına ulaştım
Karşılıksız sevmenin ne demek olduğunu
Ben onun körpe yüreğinde yaşadım
İşte o kelebeğin iştiyakından
İbadet gibi duygulu çalışmanın
Aşk olduğunu ben onda anladım
Kelebek çiçeğe öyle bir özenle dokundu ki
Şefkatinin hazzını içimde hissettim
Onu izlediğimi gördü utandı başını eğdi
Edep miras kalır aileden insana
Ya vardır yada yoktur
Sonradan kazanılması zordur
Der gibi müztehsi bir bakışla uçtu gitti
O körpe kelebeğin yüreğini çok sevdim
Kelebeklerden ben çok şey öğrendim