Kelebek Şiiri - Göksel Görmez

Bugün erken başladım güne!
Sineklerle olan savaşımı sabaha karşı kaybedip, attım kendimi bahçeye
Bir adamla karşılaştım;
Adam düşünceli,
Adam duygusal.
Ne oldu hayırdır diye kafa sallayarak girdim konuya
Bir sürü dert yandı;
Adam yorgun,
Adam hüzünlü.
Sıkma canını dedim dinlemedi
Güneş demin doğmuştu
Üşümüştü, çeketimi verim dedim
Yok dedi sanki
Israrlarım pek de fayda etmedi
Sırtımı duvara yasladım, dizlerimi kırıp topuklarımın üstüne oturdum;
Adam fedakar,
Adamın vakti yok.
Bir elime aklımı alıp bir elime gövdemi, ‘Nasıl anlatayım’ dedim
Yaradan başlayıp anlatmaya;
Akılla, gövdeme

Adam sustu
Adam düşündü
Biri lazım der gibi baktı gözümün içine
Sustuk;
Biri lazım, kimselere anlatamadıklarım anlatacağım,
Biri lazım, hani ağaçlara uzaması için destek koyarız ya ondan
Biri lazım,
Öyle biri ki, beni benden iyi tanıyacak
Adamın zamanı doldu

Adam öldü,
Adam kelebek.