Kelebek Şiiri - Can Alp 2

rüzgarın bi' kokusu vardır.bunu en iyi aşıklar hissedebilir.

anlayabiliyorsan aşkı tatmışsın demektir.

şarap içer gibi yani.bazen aşka doyanlar oluyo,doya doya içip sarhoş olanlar.

bazen de tadına bakıp tadı damağında kalanlar.yarım kalanlar yani.

rüzgarın kokusu,bana onu hatırlatıyor mesela.her nefesimde yaşatıyor beni.

karşılıklı bakışarak sigara içmeli seninle.

bana verdiği çakmakla yakıyorum hala sigaramı.
yaşatırken aynı zamanda öldürebiliyor da.

öyle bi' bakıyo ki kurşun gibi hırslı,vazgeçmeden.

boynunda uçan bir kelebek vardı onun.
o her güldüğünde göğsümden kelebek sürüsü geçiyordu.

yarasını papatyayla örtmüş bi kadındı o ama dikkatli bakarsan,aşkla yarasını da göre biliyordun.

o ünlü bir ressam gibi.her gülüşü,her hareketi bi başyapıt.ahenkle bi tablo çizer gibi.

sarhoş olamamışken,bi gün bi otobüste karşılaştık ve farkında olmadan arka arkaya oturduk.sırt sırta.kokusunu alabiliyordum onu hissedebiliyordum,ama sarhoş olamıyordum.

tesadüflere inanırmısın,inan.çünkü ben inanmaya başladım.aynı anda aynı sanatçının aynı şarkılarında kavuşmuştuk.aynı rüzgarı kokluyorduk.

dediğim gibi dostum kadeh yarım kaldı,belki bigün sarhoş olabiliriz.

şerefe..