Yokluğun acıtmıyor ki artık o kadar,
Varlığın da savurmuyor öyle deli dolu.
Kurumuş kabuk bağlamış çocuk ruhum,
Bir iki dal ve birkaç nedensiz yaprak.
Bir dokunsan öylece dökülür dallarım,
Ve bir soluğun yakar bedenimi ötelerden.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta