Kelebek Şiiri - Ahmet Soylu 2

Yokluğun acıtmıyor ki artık o kadar,
Varlığın da savurmuyor öyle deli dolu.
Kurumuş kabuk bağlamış çocuk ruhum,
Bir iki dal ve birkaç nedensiz yaprak.

Bir dokunsan öylece dökülür dallarım,
Ve bir soluğun yakar bedenimi ötelerden.
Derinlere saplanmış şu harabe gövdem,
Ben yine de inler savrulur seni ararım.

Bir bahar kadar ancak senin de ömrün,
Süzülüp durmaktasın ürkek ama sert.
Ben ise asırlardır ayakta her mevsim,
Uyuyup uyanmaktayım aklımda hep sen.