Kelebek Şiiri - Siyah Acı

Belki defalarca yazdım , ama artık hissedemiyorum kendimi çok çığlıklar attım hiç kimse bilmiyor , duymuyor ,Her ne kadar ürkütücü olsa da sizin için ben yavaş yavaş ..
Defalarca söylemeye çalıştım, her nefesimi saymaya çalıştım..
cümleler kesik kesik anlamaya çalışacaklar ama konduramıcaklar nasıl olur diyecekler belki bazıları ağlayacak belki bazıları özgür diyecekler ama yinede kimse ne olduğunu anlıyamıcak, Ellerim her zamanki gibi soğuk ve daha bir küçüldü parmaklarım.
Hayat bana yaklaşık 1 gün verdi az bir zaman
çünkü daha benim mavi panjurlu evim olacaktı panjur olmasına da gerek yok aslında odası mavi olucaktı.
pencere kenarlarında sümbül çiçekleri rengarenk ,
evimi ısıtan soba ben daha onun üzerinde ekmek kızartıp üzerine en sevdiğim ahududu reçelini sürüp yicektim,
evde tek koltuğum olucaktı çünkü biz seninle hiç ayrı yerlere oturamayacaktık
tek pazarım olucaktı benim sahil kenarında huzuru dinlediğim..
mutluluk bekleyen çocuklara sevinçler dağıtıcaktım,
gözümde gözlük elimde baston tonton bir nine olucaktım
er yada geç yaşasanda yaşamasanda herkes toprak kokucak aslında..
sevdiklerimi kaybetmeyi görmektense onlardan önce
kaybolmak isterim aniden beklentisiz belki daha acı
ama kimseye çektirmeden...
Gökyüzüm kararıyor kimse bilmiyor aslında o karanlığın sonunda bembeyaz bir ışık var.
insanların acısını hüznünü kimse kıskanmaz ama senin mutluluğun başkalarını hırslandırır.
Tam olarak bu yüzden herkese inat ve hatta sana inat
çok mutluyum..
-çünkü yarın özgürce uçabilecek kanatlarım olacak