Kelebek Şiiri - Dilan Gürbüz

parmak uçlarında yürüyorum şehrinin karanlığında,
nefesim gecenin sessizliğiyle aynı tonda,
adını haykırasım var karanlık sokaklara,
duyarlar diye korkuyorum.
Kelebeklerim öldü arka bahçemde,
çiçeklerin boynu bükük...
İhtiyar artık çalmıyor kapımı,
uğramıyor artık yokluğunda,
senden sonra,
kimse tutmadı ellerinden çocukluğumun,
ben ölü doğmuş bir çocuktum.
Dört duvar arasındayım,
duvarların sırtı dönük.
şimdi kopup gelesim var sen kokan topraklara,
hazin mevsimin sularımdan çekilmesini bekliyorum.
Şimdi çekip gelesim var sana bir rüzgar esmesini bekliyorum...