Kelebek Şiiri - Mert Ünal

Aklıma düşen satırları
Yansıtıyorum şiirimin aynasında
Duygularım kâğıttan bir uçak gibi salınıyor havada
Mürekkebin kâğıda can vermesini izliyor yaşlı gözlerim
Seni özlüyorum aynı zamanda
Dışardan eve dolan korna sesleri
Yanımdayken attığın o güzel kahkahalar
Bir adam kapının önünde öpüyor sevgilisini
Aklımda seni ilk kez öptüğüm o yaz gecesi
Elinde valizin çıkmıştın sessizce evden
Bir haber verseydin bari seni beklemezdim ben
Tüm hayatım boyunca erkenden eve gelip
Gözlerimi dikip kapıya çalması için dua ederek
Kimi zaman çalardı benim yalnızlığıma inat
Arkasından sen çıkacakmışsın gibi açardım
Sonra belki bir milyonuncu kez hüsrana uğrardım
Yabancı gözlerin ışıltısın da seni ararken
Dile kolay on yedi koca sene geçti aradan
Şimdi gelsen karşında eski beni bulamayabilirsin
Belki kararlısındır sonsuza kadar gelmezsin
Kozasından çıkınca hemen uçup
Gökyüzünde kaybolan bir kelebek gibi