Kelebek Şiiri - Ahmet Komşul

Küçük bir dünyamla sana dönmüştüm
Varlığı bırakıp ta yokluğa abanmıştım
Bir nefes kadar yakın,yakındıkça hayattan
Hayat ki yıkar durur geri dönmez inattan
Yok et gitsin istersen kırıntılar seninle
Zaten kalbime vurdun o acı sözlerinle
O ne acı feryat ki dökülmüştü kanımdan
İğrendin tırtıl diye hor baktığın canımdan
Gözleri kamaştıran kırdaki güzel çiçek
Hor görüp tiksindiğin bak olmuş bir kelebek
Oysa ki her şeyin onunla göz doldurur
İpeksi elbiseler yüzünü hep güldürür
İnadına zıpkını dokundurdun canlara
Ağır gelir her acı duygulu vicdanlara
Sokaklar hasret kokar evsiz olan benliğim
Bir hiç uğruna geçti o güzelim gençliğim