Kelebek Şiiri - Feyzullah Kırca

KELEBEK

Özlemini yaşarım mas mavi hayallerimde
Yürürüm kol kola pes pembe rüyalarımda
Yorgun ve karanlık gecelerin ebruli sabahlarında
Yüzünü çizerim ellerimle düş kumsallarında

Ben ağladıkça gökyüzü de sensizliğe ağlar
Yüreğimi her sabah derin hüzünler bağlar
Nedir derdin? Nedendir bu evlere kapanmalar?
Sana da mı tutunacak ümit dalı bırakmadılar?

En son tren de mi kalktı sevda istasyonundan
Sevdiğin bakışlarını mı kaçırdı son bakışlarından
Kıskanırım seni gözümden ve yerdeki karıncadan
Benim için yaratmış seni kusursuz kainatı yaratan

Mavi gözlerinden en derin manalar aksederdi
Hatırlarsan bu garip sana beyaz kelebeğim derdi
Seni gören gözlerim hüseyni makamında dans ederdi
En değerli şeyi, kalbini hiç düşünmeden sana verdi

Bakıyorum sana incitmeyecek kadar uzaktan
Bilesin üşütmeyecek kadar da çok yakından
Mavi boncuk, iki göz uğruna masumca bana bakan
Kalbimi sana verdim acımasızca yürek yakan

Adını gazete kağıdına yazdık diye kıyamet kopardınız
Ben seni gönlüme yazdım kelebek hala anlamadınız
Seni bana vermeyince size düşman olurum sandınız
Sevdamı kalbime gömüp, başka trene bilet aldırdınız

Feyzullah KIRCA
Akbaşlar Köyü / Dursunbey