Kelebek Şiiri - Mehmet Çoban

Bakmayın insanların
Ben gerçeklerden yanayım dediklerine

Hemen herkes güçlüden yana
Vermişler kararlarını hayatlarının içinde
Arkasında dururlar kararlarının pişkince

Kim gerçeklerden yana ki?
Düşülmüş çıkarların peşine

Ortadadır olup bitenler
Her şeyi biliyor kalpler

Kimler rüşvet alır rüşvet yer
Kimler insanlık onurunu çiğner
Kimler yalan söyler
Kimler ikiyüzlülük eder

Çıkar ortadaki tek geçerli ölçüdür
Gerçek insanın çıkarından gördüğüdür

Gerçekler zavallıdır
Yalanlar kahramandır
Riyakârlıklar şandadır

Sen, ben, o ne fark eder?
Bilirim gerçeklerimiz derbeder

Aslında ele avuca tutulacak yerimiz yoktur
Hayat adına, insanlık adına attığımız nutuklar çoktur

Hayatımız söylediklerimizin tersineymiş ne çıkar?
Tanrımızın karnı geniştir nasılsa tüm yalanlarımızı yutar

İnançlarımız, yalana, riyaya bulaşsa da,
İnanıyorsak kurtulmuşuzdur Tanrı katında

Sakın demeyin bu kendimizi kandırmaktır
Bunu demek kendi kendimizi ihbardır

Ben yalancıyı kendime dost bildikçe
Ben ikiyüzlülüğü riyakârlığı insanlık bildikçe
Dürüstlüğü, onuru, zavallılık, enayilik gördükçe
Gerçekleri görmeden, etrafından döndükçe

Ben, sen, o ne fark eder?
İnsan, insanlık yok olur teker, teker!

Hani ortaya çıkıp
Desem, ben fırıldağım, döner dururum yalanlarımla

Hani ortaya çıkıp,
Desek, biz fırıldağız, döner dururuz yalanlarımızla

Değişime başlar mı, değişir mi bir şeyler?
İnsan, insanlık var olur mu teker, teker?

Teker bulununca kısalmıştı mesafeler
Teker, teker yüzleşirsek, düzelir mi kalpler?

Hani ucuzdur çokluğa uymak
Nasılsa bozuk düzen deyip kendimizden kaçmak

“Böyle gelmiş, böyle gider” demek
Böylece bir yalanın içinden kaybolup gitmek

Can, çocuklar var, her an doğuyor bebek
Onlara mirasımız yalan içinden çıkan kelebek
Kelebeğin ömrü, bebeklerin ömrüne yetmeyecek

06.12.2011 - İzmir