Kelebek Şiiri - Mehmet Nuri Ersöz

Kelebek,hayat şarkısının en titrek notasıydı o...
Kelebek,sonbahar mevsimimin gün ortasıydı o..
Beneklerinin herbiri ayrı ayrı renkteydi,
Gökkuşağının yedi elâsıda kelebekteydi.
Kelebek,tutundum beneklerine,
Hayatın sendeki tüm renklerine,
Tiryakin olmuşum çok geç farkettim.

Kelebek,dalıma konduğu zamandan beri,
Şimdiyedek hiç kimsenin keşfetmediği,
Sınırsız bir hayâl iklimindeydim.
Sanki kelebek bende,ben kelebekteydim.
Ne o kelebeğim titriyormusun?
Konduğun dalımdan gidiyormusun?
Seni sevdiğimi söyleyecektim.

Kelebek,fırtınası olmayan baharmı buldun?
Yoksa ışıklı dallardan dâvetmi aldın?
Bilirmisin kelebek?
Kaç bahar ötede ışık ülkesi,
Gerçek baharların muştulu sesi.
Baharlar yalancı,ışıklar sahte.
Ama sen bunları bilemezsin ki...
'Gitme kelebeğim kal' diyemedim.
Daha,
Son sözümü bile söyleyemedim.
'Kozanı dalıma ör' diyecektim.

Kelebek,güya sen benim hep dalımdaydın.
Elimi uzatsam uzağımdaydın.
Nabız atışımın kaf dağındaydın.
Anladım...
Uyanık gördüğüm rüyalardaydın.
Kelebekler uçar,keyifler kaçar.
Kelebek uçarsa bahar zor geçer.
Oysa ben sana,
'Dalımda yaşa ve öl' diyecektim.

Kelebek,kaçıp gideceksen benden habersiz,
Ne kanadını çırp,nede ışık yak.
Kelebek,şimdiden can özüm alev aldı bak!
Bırakıp gitmeden dalımıda yak.
Vedâ edemesin dilimide yak.
Eğer uzanırsa elimide yak.
Dalımı yakmışken gülümüde yak.
Kelebek,can evim akkor oldu bak!
Kelebek,yüreğim kül kül oldu bak!
Ah kelebek...ah kelebek... ah kelebek....