Kelebek... Şiiri - Cem Bektaş

Say ki...
Biz bir tek halıya tutunmuş iki püskülmüşüz...
Ve bir gün gelmiş acımasız bir elektrikli süpürgenin midesinde gülmüşüz.

Say ki...
Bir çay bardağının dibinde kalan ve yapışan iki çay tanesiymişiz...
Maceramızı lavabo deliğinden düşerek bitirmişiz.

Say ki...
Bir fotoğrafmışız gazete sayfasında...
ve çirkin bir bıyık çizilmiş burnumuzun hemen altında...

Say ki...
İki kardeş ördek yavrusuymuşuz...
Aynı annenin peşine takıldığımızdan birbirimize haram olmuşuz.

Say ki...
Biz bir yıldızmışız...
ama ne hazindir ki kaymışız.

Say ki...
Havada uçuşan bir bisküvi poşetiymişsin...
Her rüzgarın teklifine evet demişsin.

Say ki...
Saygın bir ihtirasıymışsın...
Gecenin ve ayın.

Say ki...
Bir sihirli küredir gözlerim...
Baktıkça kendi geleceğini izlediğin.

Say ki...
Bir duvar dibi deliğidir kalbim...
Sen peynir hırsızı fındık faresi, ben senin şirin evin.

Say ki...
Sen bir kelebekmişsin...
Ve hayatını yaşamak için bir aslanın ölmesini beklermişsin.

Say ki...
Ben hiç doğmamışım...
Ve senin aşkından ölen ben olmamışım.

Say ki...
Bir güneş yanığıdır aşk dediğin...
Yansanda şikayet edemediğin.

Say ki...
Güneş üşürmüş.

Say ki...
Çimenler susuz büyürmüş.

Say ki...
Bir yerlerde kelebekler yaşasın diye bir aslan ölürmüş.