Kelebek Şiiri - Büşra Ocak

Kurtulmuyor bu salak kalbin burnun dikine gitmekten,
Nerde bulsa bir duvar inatla çarpıyor yıkamayacakken,
Neden düz yolu değil de nerde yokuş var onu seçiyor.
Durmuyor yerinde, nerden geliyor bu enerji,
Bu sempatiklik neyin nesi,
Peki ya bu gülümseme kime, kim bir çiçek yaprağı koydu ki avcuma çiçek açtı gönlümün küçük bahçesinde,
Niye bir gününü kalbimde geçiriyor,
O bir gün onun ömrü değil mi,
Nasıl bir fedakarlık bu, ne delice bir sevgi,
Yarın olduğunda artık olmayacağını bile bile ne mazoşist bir gönül benimkisi,
Yine yorulmadan uçuyor bir kelebek gönlümün bağlarında.
Sonbahar da doğmuş ne şanssız bir kelebek,
Ne tutsak bir özgür.
İlk ve son gününde uç dilediğince sen açan bahçede.