Kelebeğin Rüyası Şiiri - Saadet Yıldırım ...

İlk Söz;

Mutluluğum ilgilendirmedi kimseyi

Acılarımsa yok satıyor

İnsandım

Ve en yaman çelişkinizdi

Yarım kalmışlığımın ardından alkışlamak..

Bölüm-1

Cam kırığı ceplerime sarardım boş elimi

Dilimin çoban ıslığı tanışıklığında

Biterdi gün

Toplardım kelimelere

siyaha gizlenen manzaranın kederini

O sıra güneşi vururdu Karadeniz’in inatçı dalgaları

Bilmezdiniz

Böüm-1/A

İnsandım

Gözlerim mavi,tenim beyaz

Hep pembeydi çocukların doğuştan gelen yüzü

Fındığın yaprağı yeşildi şimdiki gibi

Bölüm-1/B

Umut naif bir kuştu

ve sırtındaydı yüreğim

Bir göz kırpımlık ufkun kızılınaydı

bütün dert dökmüşlüğüm

Çelik mavisine gömerken öfkenin soğuk sesini

Düşe boyardım

gönlümde kanat çırpan kelebeğin hülyalı gözlerini

Bölüm-2

Düşmandı kömür yarin yanağındaki kırmızıya

Dokunamadan gözlerinin ışıltısına

Kan sardı soluğumu,eridi ciğerim

Bir sabah alındı bedenime ödünç verilen zaman

Tüm tarihlerde genç bırakıp adımı

Gittim

Bölüm-3

Sönük ve gösterişsiz bir vedayı yüklendi

Kardeşlerimin omuzları

Unutulmaya mahkum bir anıda

Kesildi ince öksürüğüm

Ve ben Muzaffer Tayyip Uslu

Kısa ve yorgun bir şiire sığdım

Yaşamın insan kırgını hafızasında

Son Söz;

Mutluluğum ilgilendirmedi kimseyi

Acılarımsa yok satıyor

Ve en yaman çelişkindir ey insan

Yarım kalmışlığımın ardından alkışlamak