Kelebeğin Kanadında Şiiri - Gürhan Kurukaya

İçimi kaplasın derin bir yalnızlık.
Alem konuşsa da ben susayım.
Bir hüzün tüm benliğimi kuşatsın.
Mutluluk ararken o hüzne sarılayım.

Sarsın olanca ufkumu karabulutlar.
Herkes gün ışığıyla hemdem olurken...
Bir ince sızı yerleşsin bağrımın soluna.
Umut ararken o sızıya müştak olayım.

Bir sürgün kararı çıksın nefsime.
Çocuk umutları sevinçle coşsun kırlarda.
Bir hasret ateşi yansın kor gibi sinemde.
Beraetim için kor ateşlerde yanayım.

Serin rüzgarlar essin dumanlı başımda.
Şen kuş cıvıltıları semâlara karışsın.
Bir yıldırım, kudretiyle haps olsun içime.
Değiştirirken ruhumu şimşek gibi çakayım.

Bir ferman yayılsın göklerden yere.
Masum gönüller bayramla tanışsın.
Bir fırtına kopsun, kuşatsın benliğimi.
Yenerken nefsimi, kanadına konayım.

Bir öğreti hakim olsun tüm beşeriyyete.
Her nefs vermek için yarışsın bendelere.
Bir sevgi tırtılı kelebekleşsin gönlümde.
Zafer naraları atarken o kelebeğe tutunayım.