Kelebeğin Günü... Şiiri - Erkan İnay

Kelebeğin günü…

“
Renklerle kanat çırpar konuşursun,
İnsanlar seni, sen doğayı kıskanırsın,
Çiçeklerin derdini, göklere uçurursun,
Kısacık ömre ne sevgiler kondurursun….”

Kapı çalındı,
“Dünya bekliyor “diye,
Açtı kapıyı,aydınlandı dünyası,
Gözleri kamaştı,şaşırdı,güneşti sapsarı…
Çarpılmıştı, sarının sıcaklığında…
Çiçekten kanatlarını kuruttu,
Hayretle gökyüzüne baktı,
Usuz bucaksız ve masmavi,
Önce mavilere sonra çiçeklere,
Güllere, karanfillere, gelinciklere,
Kayıp oldu, aşık oldu kırmızılara,
Bir o yana bir bu yana,
Kırlara koştu,beyaz papatyalara,
Hayran kaldı beyazın saflığına…
Ağaçlarda, yeşille kuçaklaştı,
Kanadının desenleri,
Çiçeklerin nakışları ile sevda ile öpüştü…

Çiçeklerin güzelliği çeker,
Kanat kanat uçmakla geçer
Rabbimin eseri kanatlar,
Her renk bir sevda,bir duygu…
İlk uçuş,ilk yaşanan gün,
İlk defa görülenler,
Ezelden gelen beraberliği kutladı,
Desen desen,rengarenk muhteşem bir tablo…
Resimler çekildi, dualar edildi,zikirler kayda geçti…

Ya sonra,
Hava karardı,
Renkler kayboldu,
Önce kapladı puslu gri,
Zalim siyahın korku dolu hakimiyeti,
Sildi,süpürdü her şeyi,
Kelebek gözlerini kapadı ve düşündü…
Gökyüzünü ve deryayı,
Ormanı ve doğayı,
Güneşi ve sararmış başakları,
Gülleri ve karanfili,
Papatyayı seviyorum,beyazın sadakatını seviyorum,
Siyah ölümü hatırlatır,sevmiyorum karanlığı…
Sevmeyi ve kucaklamayı istiyorum pembe pembe,
Başarılı ve güçlü olup, parlamak istiyorum sarı sarı,
Göklerde uçmasını, denizlerde yürümesini istiyorum masmavi,
Huzur bulup yaşamasını istiyorum ormanlarda, yemyeşil,
Umut ve sevmek istiyorum, gül gibi kıpkırmızı,
Saadet istiyorum, saf ve temiz, bembeyaz papatyalar gibi,
Renklerle, sevgiyle,umutla saf ve temiz bir gök kuşağı istiyorum,
Karanlığı olmayan,çabuk solmayan,
Karanlık bir gecede bu rüyam,
Hayat denen kararan dünyam,
Dalmışım kurtarıcı uykuma…
Birden bir sıcaklık hissettim,
Siyahı yırtan beyazı,ufku saran kızıllığı,
Siyahı değiştiren maviyi ve pembeyi,
Güneş doğarken siyahın,
Diğer renklerle armonisini gördü…
İstemedi siyahı ama onsuz da renklerin tadı yoktu,
Onunla sınır çizilir,var oluşu sanki her şeyin başlangıcı.
İstemedi siyah renklerle beyaz sayfada hayatı yaşamayı,
Siyah üzerine bir gül koydum, gül kendini daha mutlu hissetti,
Güneş karanlığa daha güzel doğdu,
Beyaz karayı aydınlattı ve kızıl ayrı bir hava kattı.
Baktı ki bütün renkler bir arada,
Hayat böyle güzel,benim gibi…
Hayat rengarenk güzel…
Siyahı,sarısı, mavisi,pembesi,kırmızısı,
Hepsi bir dem, hepsi bir ahenk…
Nasıl da boyanmış bir resim,
Hatasız ve kusursuz,benden başka,
Anladım ki hayat güzel renkler özel,
Alacalı,gökkuşağı bir hayat istiyorum…
Düşündü kelebek ve
O istemedi tek rengi,
O hayatı renkleriyle sevdi..
O hayatı her şeyiyle sevdi,
Renklere, sevgiye,umuta saf ve temiz bir dünyaya kanatlarını çırptı…..

www.erkaninay.net/hayatkapısı nda flaşını izleyebilirsiniz...