Kelebeğin Gözyaşları Şiiri - Rasim Yılmaz

Sen ve ben imkansızlık içinde imkanı arayan iki yüreğiz aslında
Her sabah ayrı kentlerden uyanıp, her nefesi sevda adına alan...

Derin ve sonsuz sevdik uzaklardan..Kimsenin anlamayacağı bir dilde..
İki yürek arasında sıkışan bir aşkla bağlandık..
Hiç tutmadığımız ellerimizi, yüreğimizle sarmayı bildik.

Ve biz seninle güneşe dokunduk, sabahlara uyandık hasretimizle günleri tuttuk,
geceleri uyutup, şiirlerle konuştuk

Ve bildik ki aşk uzun hikayeler yazmak için yaşanmaz,
bir ömür yanmak için yaşanır öğrendik..
Kendimize konuşupta sadece sevdiğimizin duyacağını,
gözlerimize bakıpta onu görmeyi bildik..

Biz yar uğruna kendimizden geçtik

Sen ve ben

Geceleri yıldızlarda düşledik, yaşanmamış bir hayatı yalın sevdaya tutulupta,
gizlilikte tutsak ederek kendimizi.
Susmalara mahkum yaşadık sevdamızı, bir gün şikayet etmeden..

Sevmeye devam ettik sessizce, yağmurlara mesken etsekte hasreti,
özlemeyi sırılsıklamken sevdik

Cümlelerin artık ruhu kanıyor, kızıla boyanıyor satırlar,
ellerinin arasındayken kaderim ve hayatım hayatına kaynamışken,
yırtarcasına canımı söküp attın ya beni senden
söyle şimdi söyle aktıysa kelebeğin gözyaşları suçu benim mi...
Benim mi şimdi

Kim demiş!
Kim demiş aşk bağıra bağıra yaşanır diye
Seni gizli yaşamaktır aşkın en alası
Kimse bilmedi...

04 Ocak 2014