Kelebeğin Dünyası Şiiri - Bahar Türk

Sınıftayız,
Koskocaman evren, sayısız yıldız
Ve mütevazi bir okul
İçinde biz
Yaşam çekirdeğini örüyoruz
Gün be gün
Daha bir inanır oluyoruz
Dünyamızın, gözbebeğimizin
Durulup, asi ceketini atacağı güne
Gözümüzde en güçlüden güçlü,
Devasadan daha bi yüce
Bir öğretmen
Umudu onunla unutulmuşluktan uğurlayıp
Oluşturuyoruz onulmaz bir olgunluk
Sonsuzdaki tek yaşamda
Artan aç gözlülükle,
Gözleri körelten hırsla
Onun gözlüğünde tanıştık
Açtık gözlerimizi,
Yalvaran dünyanın,
Yalvaran gözlerine
Demek ‘umut’ bu idi
Hayatı oluşturan büyük patlama
Bir bayrak altında
Her gün dersliklere dağılma amacımız
Bu imiş meğerse

İnanarak parçaladık atomu
Yine inanarak,
İçimizde kaynatarak umut ve inancı
Taşkın bir sevgi topuyla,
Karı, buzu eriten lav misali
Saklı kalmış,mumyalaşmış
Canları, renkleri havaya salabildik
Baharın yeşilini, bebeğin beyazını
Tabi ki barışın mavisi
Pek çoğuyla beraber
Elinden tutabildik böylece
Yitik yaşamların yalnız yasını
Yağmur yaptık yani yeni yaşamlara

İçimdeki ses şöyle diyordu:
‘İki parmak arası yaşamlar
Neden başka aralara taş sokmakla geçsindi, geçiyordu?
Her şey bir çocuğun gördüğü
Ya da bir ‘ kelebeğin ‘ dokunuşu denli
Hafif ve renkli olamaz mıydı?
Olurdu.

Samanyolunun en canlı, en cümbüş
Gezegeni atmosferi altında da
Aynı şenliği yaşatabilseydi
Yaşatsaydı…
Yaşatsındı…
Artık her şey su yüzüne çıksındı
Adalet elini kaldırabilsindi
Tüm bunlardı aslında
Öğretilmek istenenler,
Her şeye rağmen diri kalabilen
Belki de rengin adı,
‘ Kelebeğin’ kanadı veya tadı
Kısacası tüm bir anı
Hepimizin yaşantısı,
‘ Kelebeğin’ dünyası

Gerçek şu ki:
Asıl gerçek beynimizde,
Orada bir yerde yatıyordu.
Bu vesileyle
Nice ‘kelebek’ dünyalarına
Işıkla, kanat çırpmaya!