Değil mi ki, "günler" bizim yoldaşımız?
Her bir "an" içinde bize hayatı tattıran.
Ve habersizce ansızın gelen ölümle noktalanan.
Hazırlıksız yakalandığımız "an"...
Eğer var olacaksak "an"da, yarının tasasını hatırlamadan
Yaşayacaksak aşk'ı, sonuna ve fırtınalarına rağmen,
Her "an" da hayatı yudumlarken, tek cümle çıkacak dudaklarımdan.
"İşte, hayat bu!". Aşk'ın hüznüyle savrulsam da yaşıyorum.
Ve eğer bulursam, çiçeğe konmuş bir kelebek,
Her şeye rağmen kanatlarını bana doğru çırpacak,
Ve bir gün, istediğinde saran avuçlarımdan uçup gidecek,
Onu gene de bağrıma basacağım, o "an" içinde sonsuzluğu yaşayarak.
Kayıt Tarihi : 31.10.2019 15:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dansı bir kelebeğin zarafeti ile yaşatan bir kadının uyandırdığı hisler ve tutku...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!