Kelebeğim Benim Şiiri - Bahattin Tonbul

O göçmen bir kuş gibiydi
Sıcak ülkelerden geldi
Sevdi sevildi
Kimi zaman ağladı,
Devamlı güldü
Kimi zamanda eğlendi
Kötü söz etmedi
Kimseyi incitmedi
Özüne öz kattı
Aşkını hedef yaptı
Gök yüzü onun için
Ulaşılmaz seraptı
Artık
Dünyasını terk etmekle
Kararttı
Yattığı yeri inanılmaz daralttı
Baktı aktı
Bir türlü olmadı
Şimşek gibi çaktı korkmadı
Simsiyah saçı hiç solmadı
Bembeyaz yüzü nurla doldu
Sararttı
Hatta gitmemek için çok direndi
Bir türlüde ayrılmak istemedi
Eşine dostuna ve çocuklarına
Bağladığı gönlünü
Islatmadan
Gözyaşları arasında
Boğuldu
Göremez oldu
Hasretliği ateş olup
Yandı yandı ve parçalandı
Yeni doğan sevda ufukta
Adeta kıpkızıla boyandı
Başkaları anlayamadı
Anlamasına da
Dillerdeki sessizlik
Gönüllerde
Gürültüyle karışık
Şarkı türkü oldu
Dağdan dağa okundu
Yapraktan yaprağa uçtu
Ahenkle toz duman içinde
Dolandı yalandı bazen de
Bütün bunlar
Yaşanan bu alem artık sanaldı
Ayaklar taşıyamadı
Sevdasını kıskandılar
Çekemeyenler
Ölene kadar oda hasta hanede
Sevdiği ile baş başa birlikte yattı
Sessizce gözlerini yumarak
Son nefesini istemeyerek de olsa
Bıraktı sonra
Uçtu gitti sıcak ülkelere
Cennetine
Kelebeğim benim
Bahattin Tonbul
2.10.2010