Kelebeğim Şiiri - Ethem Turan

Dilimin ucuna kadar gelip,söyleyemediğim her bir duygum için
Affet beni
Geceler boyu düşünce tarlama ektiğim tohumumdun ,
Çimlendiremedim ,yaşatamadığım için
Affet beni
Dik başlıydım akıntıya karşı kürek çekmekti çabam
Sert akıyordu nehrin özünde seni zorlayan dik bir yatağın vardı
Ne sen aktığın yatağından vazgeçerdin nede ben mücadeleden
Yıllar geçti ben yoruldum kelebeğim,sen den değil ama mücadelemden vazgeçtim
Affet beni
Bir bir göçüyordu etrafımdaki sevdiklerim.bazen helalleşemiyordum bile,
Habersizce hakka yürüyorlar ardında ağlayan yarları kalıyordu bazılarının
Yaşarken helalleşmek istiyordum olmadı, öldürdüm seni kalbimde
Affet beni,
Ufuk çizgisinde bazen gün doğumum,bazen de gün batımım olurdun ya,
Bir nefes oksijendin boğulurken,bir yudum su olurdun susuzluğumda,bir lokma ekmeğimdin açlığımda,
Yaşamak için gaye lazım ya ,gayemdin şu fani dünyada,
Bir yere emanet edemeyecek kadar kıymetli inci tanemdin
Ellerim arasında tutup yok edemeyeceğim kadar narin ve güzel kelebeğimdin.
Sana kıyamadım ,yolundan alı koyamadım bir avuç içi umudum vardı sana dair
Umudumdun umudun olamadım
Affet beni
Gün gibi ömür,sabahla başlayıp nasıl gecede son buluyorsa
Her şeyde olduğu gibi bir bir soluyor güvendiğimiz güzelliklerimiz
Bir hoş seda kalıyor geriye yaşadığımız her bir günün ardında
İyi ve güzelse niyetler ,ayrılıkta yaşanan özlemler ve ızdıraplar yaşanası oluyor
İyi niyetim ,hayalini kurduğum geleceğimdin.
Susuzluğuma son verecek bir damla suydun.
Ömrümü yaşamak isterken içmek isterken genzime kaçtın
Yaşamak için canımdan can vererek çıkardım seni, susuzluğuma razı oldum affet beni.