Kelaynaklar Şiiri - Türker Alpertonga

Görmedim, duymadım, bilmedim!
Bu akşam da teve ekranlarına,
Yine aynı kelaynaklar çıkmış!
Konuş konuş, yoktur işin!
Düşün düşün, boktur işin!..
Gece sokaklar en iyi sığınak;
Özellikle Bağcılar’da!
Adım başı çöp, oh ne âlâ!
Kokudan mahrum kalırdık,
Ekmek ya da ekmek parası için
Çöp karıştıranlar olmasa.
Apartmanlar desen, hepsi sanat eseri;
Milano’da bile yok böylesi!
Duvar yazılarındaki belagat ise,
İngiliz Edebiyatı’na taş çıkarır:
“Buraya çöp dökenin ervahını…!”
Her köşe başı,
Fırtına öncesi sessizlik gibi!
Bir anda ciyak ciyak zırlayıp
Sükûneti bozuyor bir velet!
Kimi kimsesi yok mu bu veledin?
O da ne?.. Çocuk değilmiş ağlayan;
Simsiyah iki kedi… Tövbe estağfurullah!

Cam gibi parlayan gözleriyle,
Bunlar kedi değil, ecinni!
Bağcılar bebesi gibi,
Birbirlerine horozlanıyorlar.
Benden haraç kesmeden,
Bari sıvışayım bu yerden.
Bu semtte adım başı çöp,
Bir de adım başı bakkal var.
Bir paket sigara alayım da
Rastlarsam veririm haraççılara!
Eve mi dönsem acaba?
Kelaynaklar tevededir hala.
Hangisi daha iyi acaba;
Haraççılara rastlasam,
Bir paket sigara alırlar en fazla.
Oysa kelaynaklar,
Umudumu da alırlar, duygularımı da…

5 Ağustos 2020