Kelamsız Kelamla Sukuta Vardım

Susardım, sessizliğimi içime atardım
Tartardım konuştukça, yine de batardım
Bilmem düşünsem ne cümleler kurardım?
Hangi şiirde, hangi hayale dalardım?

Ben bir devdim!
Her şeye yetecek gücü sevdim.
Sevdim;
Güneşi, ayı, yıldızı sevdim.
Ben kendimi yıldız bildim
Lakin hep yerdeydim
Yerildim, yenildim, kendimi bildim
Sildim yıldızları, sevmedim.

Büküldüm yerlere kadar, eğildim
Eğildikçe yükseldim, yükseldikçe eğildim
Ben, beni, onunla bildim
Kelamdan sükûta açıldım
İnsandım yolumu şaşırdım

Batıydım; imkân olsa Ay'ı satardım
Katardım bin bir zulme, zulüm katardım
Doğuydum; zulmü gül sanırdım
Güle, dikene, bülbüle yanardım
Cana, canana, tatlı söze kanardım
Ben insandım, mahlûkattan yanaydım
Kelamsız kelamla sukuta vardım.