Kelam Şiiri - Söğüt Gölgesi

Elif... Lam... Mim...
And olsun Hazar’a,
Urmiye’ye, Büyükşor’a,
And olsun başım üzerinde kanatlanan balıklara
ve onların yükseldiği ucalıklara ki,
kalbim seni terketmedi...
Ve bir sabah direnmişken
sabrımın en son haddine
sonu daha hayırlıymış, kalbimle bileceğim...
Yalnızken gelip beni bulmadın mı?!
Düştüğüm bu gafletten beni uyandırmadın mı?!
Lutfun ile arka çıkıp beni avutmadın mı?!
Öyleyse, o saf niyetinden yüz çevirme
ve asla bir aşığın kalbini kırma...
Bir de onun sana olan
o tükenmez sevgisini
hatırlayarak hıfzet...