Kel İsmail Şiiri - Zeki Çalar

Yorgun argın işten çıkar,
Bezgin bakar Kel İsmail.
Suya sokar kel kafayı,
Her gün yıkar Kel İsmail.

Bir tarak alır eline,
Geçer aynanın önüne.
Özenle bakar keline,
Zevkle tarar Kel İsmail.

Eleştirmen bugünlerde,
Hiç iş yok der şairlerde.
Yazdığım tüm şiirlerde,
Kusur arar Kel İsmail.

Bir sigara tellendirir,
Sorunları dillendirir.
Fikirleri yönlendirir,
Yorum yapar Kel İsmail.

Gazeteyi beleş okur,
İnce eler ve sık dokur.
Kalem elde tıkır tıkır,
Hesap yapar Kel İsmail.

Ona derler eli sıkı,
Para ile sıkı fıkı.
Zam yapılsa çıkmaz gıkı,
Kemer sıkar Kel İsmail.

Benzer olgun bir adama,
Alışıktır zaten zamma.
Yalanı pek sevmez amma,
Ufak atar Kel İsmail.

Salı günü sergi açar,
Zabıtayı görse kaçar.
Müşteriye yalvar yakar,
Ayva satar Kel İsmail.

Az kabadır nazikse de,
Gururludur ezikse de.
Çok uyanık gözükse de,
Biraz saftır Kel İsmail.

O her şeyi fazla bilir,
Bedavaya akıl verir.
Benim için de bir şiir,
Yaz ahbap der Kel İsmail.

Siyasetten pek hoşlanmaz,
Konuşmadan da duramaz.
Onu kimse kandıramaz,
Kül yutmam der Kel İsmail.

Muhaliftir bu aralar,
Lâf yapar,l ügat paralar.
Türkiye'de çok parti var,
Üç yeter der Kel İsmail.

Kulak verin dediğine,
Şaşarsınız bildiğine.
Taşı hemen gediğine,
Yerleştirir Kel İsmail.

Komik olur her sohbeti,
Yapar koyun muhabbeti.
Kasaplardan almaz eti,
Keçi keser Kel İsmail.

Fabrikada sabun yapar,
Üretme'ye hipo basar.
Hep koşturur apar topar,
Bir işçidir Kel İsmail.

Bir kısımda çalışırız,
Yirmi yıldır tanışırız.
Şakalaşıp konuşuruz,
Hep ahbap der Kel İsmail.

Çok çalıştı, çabaladı,
Kimseye muhtaç olmadı.
Tepesinde saç kalmadı,
Vay kafam der Kel İsmail.

İsmail'in tek bir derdi,
'Ah bir oğlum olsa! ' derdi.
Allah ona üç kız verdi,
'Kader bu! ' der Kel İsmail.

10 Ocak 1996