Kel Dağ Etekleri Şiiri - Aliş Gülden

özlüyorum
kel dağ eteklerinde
kıraca dönmüş bağlarını
boz yazılarda buğday başaklarını
harman yerlerinde
yorgun öküzlerin çektiği kağnılarını
su değirmenlerinin gıcırtılarını
özlüyorum
kerpiç evlerde
kuru dalların yanında
yaş odunlarda yanarken
isli tüten ocakları
özlüyorum
ışığı sönmüş
bakımsız kasaba yollarında
çamura batmış
ayaklarla yürümeyi
özlüyorum
ve bir sabun köpüğüyle
ilk tıraşta yitirdiğim
çocukluğumu
özlüyorum
kum saati gibi
tersine akan hayatımızda
birlikte yaşamaya doyamadığımız
zamansız yitirdiklerimizi
özlüyorum
kıt kanaat geçinen
anadolu insanı yoksuldur
ama gururludur
gururlu ve mağrur yalnızlığında
özlemin adına hasret
bir adına vatan diyorum
vatan
köyüm
kasabam
yürüdüğüm çamurlu yollar
ava çıktığım dağlar
sararmış solmuş bakımsız bağlar
hasretlik çeken çukur yanaklı
basma fistanlı yavuklu kızlar
bıraktığım yerde duran karasaban
ve zaman
çok acımasız kurşun gibi
ansızın vurur
şakağımdaki beyazlar
kar taneleri gibi taa uzaktan görünür
vatan ağaların değil
aşiretlerin hiç değil
halkın malı olduğunda
yurdunda ayrı gurbette
yorulmuş bedenler
düşük omuzlarda
cansız cesetler üzerinde durur gibi duran
soluk ceketlerden
uzanan kollar
bir sabana
bir çekice
toprağa bir başka sarılacaktır
vurdukça kazmayı madene
başka bir hevesle
kollar yorulacaktır
aradığını uzaklarda değil
yurdunda bulacaktır
aradığını bulduğu zaman
zamansız yaşlanan adam
sararmış solmuş yanaklarından
kan hızlı akacak
cılız bedenler hayat bulacak
gözünü feri
yurdunu bir başka görecektir
taşını toprağını bir başka sevecektir.
kar, tipi
kerpiç evlerin damlarına başka düşecektir
yağmur bereket yüklü bulutları
başaklar üstüne başka bırakacaktır
özlenen günler
beklenen sevdalar destan olup
işte o zaman bir başka yazılacaktır.

yoksul dağ köyleri
bir başka özlenecektir.