Kekremsi Melâl Şiiri - Zeynep Kayalık Bulut

Kimliği uçarı hayâllerim vardı eskiden,
Tuza basılmamış yaşlarım...

Adımlarım burkuldu çıktığım yollarda.
Çıngıraklı zamanlarımın, kırmızı başlıklı kızı değilim artık.
Ve ılımlı değil bakışlarım...

Sağanak rüzgâr yağıyor, sırılsıklam üşüyorum sanki.
Yüzümü ıslatan, sudan sebeplerle uyanıyorum her sabah.
Tenimde filizlenen bu hengâme hiç bitmeyecek gibi...
Bir türlü söküp atamadığım, heyecanlar çırpınıyor kafesimde.
Kırmızı ışıkları yanıyor kalbimin...
Söndüremiyorum gözlerimde parlayan endişeyi.

Siyah beyaz anıları geride bırakıp, bir ömre "EVET" demek;
Ve küçükken; renk renk boyadığım evciliklerin, başrol oyuncusu olmak ne zor!

Daha uçmadan, sessizlik çınlıyor ardımsıra...
Sanki, gizli bir ağıt yakılıyor,
Ve yanık kokuyor bu gidiş...

Eli kınalı,
Gönlü yaralı bir kuşum...
Sol tarafı kırık bir cân parçasıyla,
Sen yokken;
Ben gidiyorum...

20/09/2008
{Rahmetli Anneciğim'e İthafen}