KEKO CAN
10 Mart 2010’da Elazığ’ da Karakoçan ve Kovancılar köylerinde bir deprem oldu.
Bu depremde 62 ölü ve 100’e yakın vatandaşımız yaralandı. Vefat edenlere Allah’tan
rahmet, yaralılara acil şifalar ve yakınlarına baş sağılığı diliyorum..
Acılar paylaşılınca azalır. Bu şiir o günlerin anısına yazıldı.
-1-
Keko kardeş
Keko ağabey
Keko dostluk
Keko saygı
Keko sevgi
Keko barış
Keko birlik
Keko Karakoçan’da
Okçular köyünde
Parlayan yıldız
Keko can
Kekon kan
Keko büyü, keko oku
Adam gibi, adam ol
Bugünleri an
-2-
Keko şanslı ve talihsiz bir çocuk
Ana öldü, kardeş gitti
Bir gece alaca karanlıkta
Tersine döndü saatler
Şaşırdı akrep, yelkovan
Aha Düzce, aha Bingöl, aha Van
Analar, babalar göçükte
Çoluk, çocuk yetim kaldı üryan
Kör olası deprem, karda, kışta
Ne gezer Karakoçan’da
Okçularda toz, duman
Kadın, erkek, genç, civan
Kerpiç duvar altında
“havaaarr! “de
Bir ağıt yakıver
Zeyno kadın
Keko can
-3-
Ağıtlar yakıldı
Okçular Köyü’nde
Yan Keko yan
Tersine döndü gayri
Küstü Akrep, küstü yelkovan
Keko Galatasaraylı gayrı
Artık gam yemem
Bir sevgi yağmuru
İstanbul’da Van
Bugünleri sakın utma
Ana kurban, baba hayran
Keko can…Keko can..
Abdülkadir GÜLER
15 Mart 2010 / Söke.
Kayıt Tarihi : 5.4.2010 21:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!