Keko Şiiri - Suat Tekin

Keko gözümsün. Keko nurumsun. Keko kavgamsın.
Çocukluğum, gençliğim, hevesimsin.
Yanlışım, doğrum, vicdanımsın.
Seninle açtım gözümü, seninle yaşadım acıları.
Seninle süründüm, seninle tutundum hayata.
Yaşımız küçük, boyumuz kısa, fikrimiz inceydi.
Derin mevzulardan anlamaz, kıyılarda gezinir, soluk mesafesinden kemirirdik
İncinir, kırılır, süzeklerden geçerdik.
Koylardan araklar, karanlıklara sığınırdık.
Yüreğimiz buruk, boynumuz bükük, acımız ilmek ilmekti.
Sevdik ama birbirimizi, sevdik bir kere.
Sevdik ölesiye, sevdik dönüşsüz, sevdik iflahsız ve pişmansız…

Birbirimizden habersiz aynı düşünürdük.
Kabadayılığı yumurta topuklu ayakkabı, iri taneli tespih, yakası açık gömlek, siyah pantolon altına beyaz çorap bilirdik.
Yüreğimiz yuka, gözlerimiz ıslak, cebimiz delikti.
Biz bize ürkek, biz bize mahcup, biz bize kahramandık.
Bilirdik bir gün öleceğimizi de unutulmuşluğun ölmek olduğuna inanırdık.
Her günümüz diri, her günümüz kahraman, her günümüz ölümdü.
Pazartesiler pazarların hikâyesi, salılar yorucu ve asabiydi.
Çarşambalar kavgaların nirengisi, perşembeler yorgunluğun sipere yattığı gündü.
Cumalar öfkelenin pusuya sindiği, cumartesiler kendimizi fark ettiğimiz gündü.
Pazarlarsa kafamızın estiği gündü.

Keko gözümsün. Keko nurumsun. Keko kavgamsın.
Çocukluğum, gençliğim, hevesimsin.
Biz bize kahraman, biz bize uyanık, biz bize filozoftuk.
En güzel renkler bizim, en güzel kırmızı bizimdi.
Asabiliğimiz, duygusallığımız, saflığımız zamansız ve ölçüsüzdü.
Çamurlu yollar, toprak evler, simit satan çocuklardı kahramanlarımız.
Derin mevzulardan anlamaz, kıyılarda gezinir, soluk mesafesinden kemirirdik.
Sahici, öfkeli, dertliydik.
Canımız sıkkın, moralimiz bozuk, hayallerimiz yıkıktı.
Gözlerimiz ıslak, ayaklarımız çıplak, tespihimiz kırıktı.