Keklik sürüsu geçti bulutlardan
Kıvrandığı yatağından süzülürken zaman
Dar anlamda trajediydi gökyüzündeki
Geniş anlamda bir mecburiyetti.
Telaşın adım adım küçük ruhlardaki yansımasıydı elimde kalan
Küçük kağıtlara notlar düşüyordum
Geçerken keklik sürüsü ve zaman
Adını mıh koydum kalbimin derinliklerinde
Beni kurtaracak olan adını
Küçük papatyaların kıskandığı saçlarından
Ellerinden uzakta mevsim yağmurunda.
Canım bugün tozlu bir çöl gibi hayat
Kalabalıklar ve kalabalıklar
Çaresizlikler alışkanlıklar yalanlar ...
Hep beraber gebermekte olan insanlar
Ben bu yenilmişlikler içinde
yüzümün aynada görünmeyen kısmına sığınarak ve kalbimin mıhlanmış adına şükrederek kapatıyorum gözlerimi
hoşçakal rüyalarım,
talihsiz bir münzevidir artik bu can...
Kayıt Tarihi : 4.12.2018 23:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emin Özcan 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/04/keklik-surusu-ve-munzevi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!