Keklik Gibi Şiiri - Veli Celal Şahin

Keklik gibi,taştan taşa geçişin,
Yoksa aldatmak mı, yar senin işin,
Kanat çırpar gibi, el el edişim,
Kanatlanıp, uçta gel yanıma.

Bu gün yar ile şöyle konuştuk.
Alçaktan yüksekten, birazcık uçtuk.
Allaha çok şükür, yine kavuştuk.
Allah kavuşturanlardan eylesin bizi.

Kıramam sözünü, ben senin yavrum.
Bütün tehlikelerden, seni korurum.
Ağlama sevgilim, yine gelirim.
Ağlayan gözlerini, sileyim senin.

Yar ile konuştuk, ellerden gizli.
Güvercin topuklu, hem keklik izli.
Benim yarim, her güzelden nazlı.
Nazına kurban olduğum nazlım benim.

Eller duyar diye,konuştuk hafif.
Bana mı öyle,zarifmi zarif.
Nazlı yarın adı, nazlıca Elif.
Elif,be,te diye okurum seni.

Nazlı yare, dağdan dağa el ettim.
Yanında kimse var mı? Geleyim dedim.
Ben sana aşıkım, peşin söyledim.
Aşık, aşkını söyler şiirle.

Yarla konuşurken, akşamlar olmuş.
Saat tamam, güneş kaybolmuş.
Bu muhabbet ikimizinde kalbini vurmuş.
Yaralı kalpler, aşkla iyi olurmuş.

Yarın yanına geldim, sağa oturdum.
Hoş geldin sevgilim, dedi buyurun.
Dedi çok hasretim, yakın oturun.
Oturduk yan yana, gözler konuştu.

Yarın ilk sözü, bana oldu şu.
Eliyle gösterdi, uçan kuşu.
Kimseler duymasın konuştuğumuzu.
Kuş bizdendir korkma, söylemez dedim.

Yüce dağlardan, yol bulup geçtim.
Güzeller içinde ben seni seçtim.
Yar, senin sevdanı, hepmi ben içtim.
Dedi, afiyet olsun, bir daha iç.

Yara işaret ettim, buyur gel dedi.
Gizli yollarımızdan, eğil gel dedi.
Gelmedin diye, çok ağladım, gözlerimi sil dedi.
Çıkardım mendilimi, sildim gözlerini.

Avcı sansınlar diye, tüfek takındım.
Sağa sola daim, her an bakındım.
Yare giden yollarda, ellerden sakındım.
Gizli yollarımızı, bilen olmadı.

Evden gittim, yarin yolunu beklemeye.
Yarla konuşup, tekrar gelmeye.
Yar gelse hazırım, hemen gülmeye.
Yar geldi güldüm, yarda güldü.

VELİ CELAL, Elif’ini düşünürsün.
Yarim küçüksün, bu aşkla büyürsün.
Hele öyleden sonra olsun, Elif’ini görürsün.
Gören gözler güler, kalplar sevinir.

17 Temmuz 1955
(Sarıveliler)