Keklik, Balık Ve İnsana Dair Hikaye

Şafağın bir vaktinde,
Dağların, dağların doruğunda
Yanık, yanık öter keklik,
Yani dağların kınalısı
Balık duyar, derya dibinde,
Tanır bu yanık sesi,
Kaldırır başını,
Sorar kekliğe.

-Keklik kardeş
Bu neyin sevdası,
Neyin sızısı,
Böyle avaz avaz
Bu şenlik,
Bu şamata,
Neyin haberi...

Keklik derki
-Balık kardeş;
Gördüğün bu dağlar,
Görmediğin bu dağların
Ardı aarkası, dorukları benim
Bu bendeki özgürlük aşkı...
Balık oynar, zıplar, kavisler çizerek,
Dinler kekliği.

Keklik derki
-Balık kardeş;
Sen niye böyle şen, şakraksın,
Bu sendeki
Hangi sevicin haberi,
Hangi kavganın zaferi...

Balık derki
-Keklik kardeş;
Bu derya deniz benim,
Gördüğün, görmediğin
Bu ufuklar, okyanuslar benim,
Bu bendeki özgürlük sevinci...

Eksik olan bişey vardı,
Bu hikayede
Unutukları insandı,
Sustu dağların kınalısı,
Sustu deryaların kuzusu
İnsan nerde dediler,
İnsan varsa dediler;
Ne dağların doruğu,
Ne deryaların dibi,
Huzur değil bize, dediler...