Keklik Şiiri - Önder Karaçay

Yaşamın keşmekeşi içinde
Açlığını doyuruyordu her canlı

Can pazarında kim kimin gücüne yenilirse
Tezgaha o düşüyordu

Taştan kubbeler içinde gizletilerek
Acı acı ötüp diğer keklikleri tuzağa düşürmek
İnsan icadıydı

İhanet bir kuşun ürkek yüreğinde
Ahlaksızca pusuya yatıyordu

Özgürlüğü kanadıyla taşıyan kuş
Nasıl olurda kendi ırkını tuzağa düşürürdü

Hayatın hüküm sürdüğü her toprakta
Yalnız yoksulluk ve zenginlik değil
İhanet ve mertlik kavga ediyordu

Kalleşliğin filminin perdesinde
Kirli duvara yansıyan manzara
İçten zaptedilmiş bir kaleydi

Gölgesine bile dalıyordu
Kavgadan beslenen ihanet

Kek/likler ihanetin sofrasında
Besleniyordu

Sırtı sıvazlanan lümpen küstahlık
Vasat ve banal bir sakilliğin
Ürettiği ilkellikti

Yaşamın içinde
İnsan insana t/uzaktı

Önder Karaçay