Kekliğin kurnazlığı Şiiri - Recep Uslu

Stabilize yolda arabamla tozuta tozuta normal bir hızla ilçeye gidyorum. Mart aylarının sonuna doğru bahar kendisini göstermeye başladı. Geceleri soğuk olsa da gündüz pırıl pırıl hava olmakta.
Zeytinli boğaz yolundan giderken yolun sağ tarafında yerde keklik gördüm. Hemen arabamı durdurup indim ve yavaş yavaş kekliğe yaklaşmaya başladım. Yakalamama az bir şey kaldı, tam elimi uzatacağım sırada pır uçtu ve az öteye kondu. Yavaş yavaş oraya yöneldim, tam yaklaştım pır gene uçtu.” Kanadı kırılmış nereye kadar uçacak “ diye bu kez tilki adımlarıyla yaklaştım. Tam tutacağım hemen ileri uçtu. Aslan adımlarıyla sine sine yaklaştım, çalıyı çırpıyı kendime siper ettim elimi uzattım yakalamak üzereyim pırr uçtu gitti. “ Bu benim aradığım kanadı kırık keklik değil başkasıdır” diye oraları aradım ama bulamadım. Geriye baktım hemen hemen bir kilometre arabadan uzaklaşmışım.
Geriye gelip arabama bindim ve ilçenin yolunu tuttum. Gideceğim yere biraz geç kalmıştım. Neye geciktiğimi sordular,
-Geç kaldın yolda bir sorun mu oldu?
-Sorma
-Hayır ola
-Kanadı kırık kekliğin peşine düştüm ama yakalayamadım.
-Yine aynı keklik
-Sen de mi gördün?
-Ben de düştüm peşine ama yakalayamadım.
-Oğlum sizde hiç akıl yok mu yahu?
-Akılla ne alakası var yahu
-o kekliğin kanadı kırık falan değil
-Öyle uçuyordu ama,
-O sizi kandırmak için kanadı kırık gibi davrandı.
-Niye ki
-Çünkü onun peşinden gittiğinizin tam tersinde yavruları vardı, yavrularını korumak için sizi ters yöne götürdü.
-Gerçekten mi?
-Eğer onun uçtuğu yöne değil de ters yöne gitseydiniz palazları yakalardınız,
-Erken değil mi yahu? Biz küçükken buğday destelerinin altından palaz yakalar çekirgeyle beslerdik.