Kekik Tarlalarında Bir Kız Kara

KEKİK TARLALARINDA BİR KIZ KARA

Işıklı ayakkabıları boncuklu kot eteğinde
her şey hayalleri kadar parıltılı sanır
ölü bahçesinin ardıç dikenleri gelinciklere dönüşecek
keskin ince bir sıkışmışlık çepeçevre her yanında
kekik tarlalarında bir kız kara
minik omuzlarında mavi kelebekler seyreder
Selam durmuş Herakleitos’a:
Dünya büyük mü, her şey akar mı?

özdeği susuz uyuşurken soğuk ısırmışçasına
tadı minik dimağında tozpembe pamuk şeker
ötelerde hemhâl olur platonik dostlar
çırpınadurur öz güneşi özgürlük orucunda
insancık, yalnız bir meşkuk huzmeye dayanmış
polyester zihinler kaşmir ceketlerinde
Selam olsun: Mağara takviminde bir ömür kaç gün
kaç zaman yatar zıplayan pireler?

maç yapar bitli oğlanlar usanmadan
kurtlar uluşurken dağ başlarında,
nefretin mi yurduna dönmek: kaç bağıra çağıra!
İhtiyarlar rükûa durur secdeye varır
sen var bil kendini, su mu toprak mı kalır?
minik simasında gamzeleri değer ölü tenlerine
nefesin rengi beyaz süreği.. yaşam sanır
halbuki ömür başlar gün direnince doğmaya
konar durur minik melekler soğuk enkazlara
Selam olsun: yabancı-lığı düstur düren öz yoksunları,
kaç yaldız kuşandınız kaftanlarınıza?
yıkık masal tapınaklarınız ey kahinler!
iki ters bir düz on beş pul.
artık altın kapılarda unvanlar yazar.
Evet, dünya büyük ve her şey akar.

Gelincik çiçeklerinde bir ardıç kuşu,
ne kaçmayı bekleyen bir âh ne yüreğinde bir cıvıltı,
minik tebessümlerinden rahmet bahşeder satırlarına
Yükselir tüm suskunluklara bedel dev çığlıklar
zaman bürünür yapay bedenlerine kül toprağının
bir ibretlik mesel ki nesillere akar
Selam olsun: Bugün göklerde ezgilerin salası
yarın kaç şenliğe nazar?
Uçsuz bucaksız karanlık dehlizlerden
adımları düşer harelerine daralan halkaların
minik kalbini yaslamış bahara ölümü uğurlar
Kekik tarlalarında bir kız kara.