Kekik Kokulu Babam Şiiri - Matiz Albatros

Güle güle şeffaf çocuk; gel seni son bir kere öpeyim çekik gözlerinden. sana kör bir dünyadasın, karanlık gökyüzünü kartaneleri aydınlatıyor senin güneşin bembeyaz. ilk tokatı yediğinde ağlamadın belki onun acısını çıkartıyorsun şimdi gözyaşların sel oluyor dolgun yanaklarında, sağ yanagında bir kör kuyuya doluyor hepsi. susuz bırakırsam seni oradan iç kana kana gözyaşlarını. Geç kaldım biliyorum yine en uyuşuk halimle koşuyorum cenazene. Elinden tutup mutlu edeceğim seni belki de belki de güzel kirpiklerine dokunacağım seveceğim seni en solgun yüzümle. Ama seni mutlu edeceğim er yada geç. yeniden dirilteceğim hiç inanmayacağım öldüğün güne. Alnından öpüyorum ikinizinde senide uğurluyorum gökyüzüne, canıma can katan kekik kokulu babamada götür biraz gülüşümden. Orada ağlama sakın gülüşümü al, gülüşümden eksilsin biraz. özlemlerime kurban ediyorum seni şeffaf çocuk; en masum suretinle cennete uğurluyorum seni.