Keje Şiiri - Nesrin Erdoğmuş

Küçük dünyama hoş geldin.

Süslü hayallerimdeki rüyalarıma

Senin göstermiş olduğun

Direnişçi ruhunla yeniden yön verdim.

Bana yakıştırılan yeni adımı çok sevdim

Bu da bir gerçek olsa gerek,

İlk duyduğumda çok garipsemiştim.

Hatta kendime bile fazla benzetemedim.

Oysa yeni adımı hiç benimsemeyen ben

Ne çabuk da Keje'yle kaynaşıverdim.

Yıktım geçmişte prenses diye beni çağırmalarını.

Sanki o kırılgan, naif, kibar, süslü hallerim

Keje'nin gelmesiyle beraber son buldu.

Keje biliyor musun?

Seninle beraber hayatıma güneş açtı

Rüzgarın yönü bir başka, yağmurun ıslatması

Şemsiyemi açmadan oldu

Sisli havaların o pususu,

Güneşin ışıklarıyla beraber dağılıverdi.
Senin doğduğun topraklarda

İnsanlar sert ve kırılgandır bilirim.

Belki dağlar dost, ama insanları zalimdir.

Kadının karnından bebeği,

Sırtından sopası eksik olmayan topraklardır.

Bilirsin seni de onbeşinde

Gelin etmiş, mal satar gibi başlığını almışlardır.

Yüreğindeki derin izler için ağlama.

Senin bedenin Mezopotamya topraklarının direnişi olsun.

Kaymasın bulutlar, yüreklerdeki kaygan zeminler gibi.

Mezopotamya'nın onbeşindeki sağır, dilsiz kadını.

Konuşsan her söylediğin kelime dert,

Sussan içine attığın kalleş bir bıçak gibi

Kalbine oturacak.

Doğduğun küçük dağ köyündeki gibi değildir,

Şehirdeki süslü hayat.

Burada her parıldıyan ışık

Yeni dünyanın habercisidir.

Şaşkınlık yaratmış olsa da

Her yeni gün, yeni başlangıçlardır.

Burada senin kızgın topraklarındaki

Kin, nefret,zulüm

Kadına ırgatlık muamelesi yapılmıyor.

Keje;

Yeni adımı senden almam sadece senin

Direnişçi ruhunun

Bendeki şehir versiyonu oldu.

Biliyorum senin Ağrı dağı kadar yüksek,

Kararlı olduğunu.

Senin adınla beraber,

Yüreğindeki fırtınalar gibi,

Etrafındaki yüksek dağları yıkıp,

Düz ovalarda güneşi hissedecek miyim?

Sabah uyandığımda

Gökyüzüne kaşlarımı çatmadan

Gözyaşlarımı akıtabilecek mıyım?

Bilirim burası Mezopotamya'dır

Zemini kaygan poyrazı serttir

Kadim coğrafyamın eli nasırlı,

Yüreği kelepçeli insanlarının attığı çığlıklardır.

Ağrı dağı kadar yüksek, fırat nehri

Kadar kararlı olduklarını

Hep senden öğrendim.

Keje'ye yüreğimi açtım.

Sabah roj baş deyip, akşam şev baş dedim.

Seni tanıdıktan sonra;

Kartallar gibi değilse de ama

Serçe gibi de kendimi hissetmiyorum.

Kanatlarımı taktım göğün en yüksek tepesine doğru

Kanat çırpıp yükseleceğim

Özgürce

Böylece bana bahşedilen

Özgürlüğün tadını çıkaracağım

Korkma gözlerden kaybolmayacağım.

Bulutların arasından yağmurdan sonra açan

Güneşin yedi renk gökkuşağı ben olacağım...