Kehribarım Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Ey Kehribar gözlüm, buğday benizlim
Unutmadım seni, saklımdasın sen
Diyemem kimseye, yürekte gizlim
Yaktığın yüreğin, tahtındasın sen

Nasıl kıydın bize, bıraktın gittin
Beni de bitirdin, kendin de bittin
Sır oldun sevdiğim, kayboldun yittin
Ne haldeyim bunun, farkındasın sen

Ne haldesin bilsem, Gönül hicranı
Yaşar mısın bilmem, sen de hüsranı
Nasıl sardın söyle, yürek yaranı
Yüreğimden sızan, kanımdasın sen

Kanayan yarayla, oldum davacı
Bu yaranın sende, derman ilacı
Bilmez gibi sorma, ne kadar acı
Sanki bu canımın, kastındasın sen

Kendimi unuttum, seni düşündüm
Biliyorsun sana, nasıl düşkündüm
Hani ya ben senin, sonsuz aşkındım
Tek düşüncem sensin, aklımdasın sen

Engel olan nedir, geri gelmeye
Var mıdır niyetin, bana dönmeye
Göremem bir daha, göremem diye
İçimde büyüyen, korkumdasın sen

Duyar mısın beni, ey Kara yazım
Bir yuva kurmadım, yok oğlum kızım
Hadi çık gel sevdam, sarılman lazım
Niye düşman gibi, karşımdasın sen

Şimdi paramparça, olduğun yürek
Bu yüreğe yalnız, bir tek sen gerek
Bekledim yıllarca, gelir diyerek
ALLAH'a verdiğim, ahdımdasın sen