Kehribar Şiiri - Zeynep Beşen

Bir kehribar rüyası
Yamaçlarıma düşüyor.
Uluyor örtüler gün ışığın da .
Bakınca bulunmuyor o mavi .
Yitirmek ise bahtsizlik faikasi..

Bir kehribar duası
Düşüyor avuçlarıma
Sevişiyor kalbim en bilinmez duygularla.
Ictenlik adına 'ne varsa
Doğuruyor kalbim gece gündüz arasında.

Bir kehribarın gözü
Altın gibi sapsarı
Yaşam gibi entresan
Müzik gibi ahenkli
Çalınıyor ruhum da .

Bir kehribarin eli
Ellerimin istediği oluyor
Açılıyor kalbinden
Yedi ,yirmi beş saat sallanışın da.
Kavuşuyor sahibine.

Bir kehribarin rüyası
Hayatımın anlamı oluyor birden .
Okunuyor gök vadilerinde apansız.
Düşük kaşları açık alnı
Yüreğime yer ediyor kendini.

Bir kehribarın özü
Ummadığı kadar
Sarıyor özümü.
Kendimi hatırliyorum onDa .
Sevesim tutuyor ellerini ,hiç durmadan .