Kehanet Şiiri - Ahmet Fatih Erdöl

pek denk gelinmeyen
asla kabul edilmeyen
bir müzikal ruhumdan çıkan

esen yellerin uğladığı kehanetler tuttu
kulaklarım acıyla haberdar etti ruhumu
ne oldu bak? beni tek taraflı ses verişlerim yuttu
ses veriyorum ama ne duyan var ne izleyen
şikayetim yoktu semaverim çalınmadan önce
ruhumu şad eden çayım vardı

ey sevgili mevla dedim sana bana kıy
ama bende ki papatya bahçesine kıyma diye
bu canımı affet bana mucizenle bağışla
sen ise "karanlık seni kıskanmasın" dedin
iyi de benim güneşim söndü şimdi
karanlık bizzat sözüm nefesim oldu adım da kara
hayal kaldı şimdi senin anlattığın o devasa güneş

sen içimde ceset olmuş baki sevgili
içime de koyamıyorum seni dışarı da atamıyorum
arafta kaldık beraber
sen ben dualarım hayallerim
ölmeyi bekleyen bir avuç şaşkın