Kehanet Şiiri - Şevket Güler

9020060947

ölümün
ardında kalmış sözlerin
bedenini dikmek
bana düşer bir kitapta

yıllar sonrası için saklanmış
her sayfada
ölümün
ölünün
sessiz gürültüsünde
yelkeni yeni dokunmuş
gemiler yüzdürmek

peşinden gittiğim rüzgar
gözleri dürbün tayfam
ve
nedense kuru ikram çayı
du(dağımı) ıslatır

zaman
denizi vursa
deniz tutsa beni
geminin yelkenlerini
kanat(lan)sam
yolumu kaybetmemek için
kan akıtsam
deniz lisanını
kırmızı boyasam
ardımdan deniz gelse
tufan kopsa
tayfam (kaybolsa)
maceramın izini silse
bambaşka bir mecraya sürüklensem
geçen tüm gemilerin yelkenine
seni sorsam
dürbünlerim beni aldatsa
her yakınlığın ardına
bir deniz bıraksa
ben
hiç heveslenmesem
kendimi bıraksam
gemisi elinden alınan
çocuğun gözyaşlarının
kaldırma kuvveti yok desem
bunu sana söyleyebilsem
inansan
dudaklarım bir daha kanla ıslansa
avunsam
yelkenimin kanatlarına
rüzgar damlasa
rüzgar esmekten kırılsa
ben kırılsam
gecenin koyu sehpasında
koynuma kahvenin kehaneti devrilse
kitap dağılsa
sayfaları başka bir zamana atsam
kurtulsam